Yoruldum ulan. Uygar dünya bu mudur yani? Millet evine giderken aksamları sakin sakin, ben toplantıdan cıkıp ofise gidiyo oluyorum daha. Herkesin işini ben bitiricem sanki. Seytan diyo ki evlen, yap bi cocuk, kır kıcını otur evde. Ama yooook, ruhum kabul etmez.
Valla iş güç yığılı duruyo, hayatımda ilk defa izin aldım, tatile gidiyorum. Zaten kafam da götürmüyo bu kadar seyi. Yaşlanmak böyle bişey galiba. Sanki daha cok unutuyorum, daha cok dagılıyo dikkatim. Evet yorulmuşum ben yaa.
Pazartesi yine seyahat... Bilgisayarım, telefonum ve ben seviyeli bi birliktelik yaşıyoruz :) ama ben coook yalnız hissediyorum kendimi yollarda, o koca şehirde. Hep ağlamaklı oluyorum, niye?
Evcimen bi insanım ben galiba.. Homo domesticus. Mutsuz oluyorum yabancı yerlerde.
iii de ben şimdi n'apıcam?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder