bugünlerde bunu herkese diyorum, hemen gardımı alıyorum, daha konuşmaya başladığımda yumruklarımı sıkıp, kollarımı dirsekten kıvırmak suretiyle yukarı kaldırıp, burun hizasında gözlerime yaklaştırıp "gelsene, gelsene" pozisyonuna geçiyorum, canım kavga istiyorrr!!
böyle zamanlarda yapılacak en güzel şey, uzun zamandır aslında size çok da batmayan birtakım hadiseleri, yeni meydana gelmiş gibi algılayıp kavgaya hazırlanmaktır. misal: uzun zamandır kredi kartınızdan çatır çatır çekilen ve bugüne kadar dert etmediğiniz kart aidatı yüzünden kavga etmek bulunmaz nimettir.
hemen arabaya atlanır, bankaya gidilir. algı şu yöndedir: "bunlar şimdi bu işi nasıl olsa halletmezler, ohh mis gibi kavga ederiz"
Qmatic'ten müşteri temsilcisiyle görüşmek için sıra alınır, o da ne? masalar boş, sadece gişedekiler çalışıyor (ohh çok şükür sebep bulundu, tam göbekten dalabiliriz).
(ben) güvenlik görevlisine: pardon bakar mısınız, müşteri temsilcileri nerede acaba?
cevap: bu şubemizde m.t. yok efendim.
ben: peki neden Qmatic'e m.t. diye seçenek koydunuz?
cevap: o makina standart geliyor efendim.
ben: peki neden m.t. standart bir uygulama değil? ve o masalar neden burada? ve neden makinanın o seçeneğine kağıt mağıt yapıştırıp kapatmadınız? (güvenlik görevlisi su kaynatmaya başladı, güzeeel, kafasını uzaklara doğru hindi gibi uzatıp, benimle uğraşacak bir zavallı arıyor kendine)
cevap: hanfendi kemküm.. hık mık
ben: yani şimdi burda benle ilgilenecek (benle kavga edecek) kimse yok öyle mi? rezalet... rezalet...
çok olmasa da biraz rahatlamış olarak şubeden çıkılır, kart cüzdana geri sokulmadan bir mağazaya dalınır, haşırt diye bir tutarda alışveriş yapılır. yapılan alışveriş karşılığında kazanılan yılbaşı çekiliş bilmemnesini almak için yapılan kavga da bir sonraki yazıya kalır artık...
hadi gittim ben
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder